Dzieci, rodzina

Bezradność, niepokój i strach. Dzieci – trudne sytuacje.

Chciałabym podzielić się z Wami, tym co czułam w pewnej nietypowej sytuacji, ze swoimi dziećmi. Niestety nie mogę, nie chcę jej opisywać, samą sytuację stwórzcie sami lub przywołajcie jakąś z waszego doświadczenia z własnymi dziećmi. Myślę, że rodzice nieraz są stawiani pod ‚murem bezradności’.

Próbowałam zastąpić sytuację, która okryta została tajemnicą, inną, podobną, ale jakoś nie pasowało. Dzielę się zatem swoimi emocjami, reakcją i wnioskami, z nadzieją, że to wszystko, choć wyrwane z kontekstu, wniesie coś wartościowego w Wasz świat. Czytaj dalej Bezradność, niepokój i strach. Dzieci – trudne sytuacje.

Mistrzowska gra pozorów! Dlaczego nie chcemy odkryć, kim jesteśmy?

Wyobrażam sobie, że stoję po środku bezkresnej przestrzeni. Nie stoję sama, otaczają mnie ludzie, wszyscy których kiedykokwiek miałam okazję poznać. Ogromna ilość osób. Moja rodzina, znajomi bliżsi, dalsi, osoby, które znam z widzenia, z którymi kiedyś rozmawiałam, lub w ogóle nie miałam ku temu okazji. Jestem. Powoli kręcę się w koło i widzę ich wszystkich razem, patrzę też na każdego z osobna.

O jednych wiem więcej, o innych mniej. Ale łączy ich pewna wspólna cecha, są mistrzami stwarzania pozorów, robienia dobrego wrażenia. Są wirtuozami gry aktorskiej, udawania, o niektórych można by powiedzieć, że majstersztyk fałszu i obłudy.

Czy to jakaś straszna wizja, obłąkanego człowieka? Sądzę, że to codzienność nas wszystkich. Czytaj dalej Mistrzowska gra pozorów! Dlaczego nie chcemy odkryć, kim jesteśmy?

W dążeniu do odpowiedzialnego rodzicielstwa. Po pierwsze – BYĆ!

Rodzicielstwo, to najtrudniejszy zawód świata. O ile, można, to tak nazwać. Jest to, tak bardzo odpowiedzialna misja, że często świadomość tego, mnie przeraża.

Jak być dobrym rodzicem?

Postaram się stworzyć kilka wpisów o tej tematyce. Żeby samej sobie, po raz kolejny poukładać odpowiednio w głowie. Szczerze liczę, że przyda się również wam, rodzicom aktualnym , jak i przyszłym.

Jak być dobrym rodzicem? Po pierwsze – BYĆ!

Być z dzieckiem i dla dziecka. Nie będę skupiać się tu na jakości bycia, bo na samym początku, w ogóle trzeba BYĆ, żeby zastanawiać się co dalej. Czytaj dalej W dążeniu do odpowiedzialnego rodzicielstwa. Po pierwsze – BYĆ!

Związek – warunkiem do odkrycia siebie?

Jeżeli jako dzieci, nie żyliśmy w optymalnych warunkach. Nie stworzono nam możliwości rozwoju i wzrostu. Nie akceptowano nas w pełni, takimi jakimi byliśmy, tylko strofowano nas i gaszono na każdym kroku, nasz wrodzony zapał do odkrywania. Z dzieci, staliśmy się zamkniętymi na prawdziwe emocje dorosłymi, z małymi, skrzywdzonymi dziećmi wewnątrz nas. Dzieci te łkają zamknięte w piwnicach naszego umysłu i stale dają o sobie znać.

Ale czy mając taką przeszłość jesteśmy już przegrani na całe życie? Nie możemy zrobić nic, żeby odzyskać wolność wewnętrznego JA?

Możemy! Ale żeby choć próbować to robić, musimy znaleźć się w bardziej sprzyjających ku temu warunkach. Jako dorośli musimy próbować wyjść z tych piwnic, do których nas wepchnięto. Czytaj dalej Związek – warunkiem do odkrycia siebie?

Kiedy runą mury nieświadomości?

Nie wiem, skąd wynika moje refleksyjne podejście do życia? To, że pytam, dociekam, zastanawiam się, analizuje, dowiaduje, nie spocznę póki nie zrobię porządku, z tym, co budzi mój niepokój. Czasem szukam po omacku, nie wiedząc nawet od czego zacząć, ale nigdy nie stoję w miejscu, nie zostawiam obrotu spraw, losowi czy przypadkowości zdarzeń.

Nie wierzę w przypadki… każda spotkana osoba, przeczytana książka, to z kim rozmawiam, wywiera na mnie wpływ, powoduje jakąś zmianę. Choćby błahą, ale zawsze jest efekt, tego spotkania, z drugim człowiekiem.

Dorosły może decydować, o tym, z kim przystaje. Czy czyjeś towarzystwo, czy zachowanie mu odpowiada, czy wręcz odwrotnie. Jeśli nie, może obrócić się na pięcie i pójść w dal… nie wspominając więcej tej niechcianej znajomości. Może również bronić się przed atakami innych, umie reagować, nie musi się bać.

Sprawa z dziećmi ma się zupełnie inaczej. Nie bez powodu, mówi się, że rodziców się nie wybiera. Bo faktycznie tak jest. Czytaj dalej Kiedy runą mury nieświadomości?

Czy musimy kochać swoich rodziców?

Czytam nowe książki. Książki, o tematyce bardzo dla mnie aktualnie ważnej, o tym jak nasze doświadczenia z dzieciństwa wpływają na aktualne życie i postrzeganie świata.

Czytając niektóre wersety, mam wrażenie, że książka jest również o mnie. Przedstawia sytuację niemal wyjęte, z moich zagubionych wspomnień.

Zadziwia mnie śmiałość autorki, do przedstawiania i formowania swoich racji, mimo sprzeciwu społecznego. Nieopisana odwaga do przełamania tego społecznego TABU.

Książka „Bunt Ciała” Alice Miller, w każdym niemal słowie próbuje udowodnić i przekonać czytelnika, że dzieciństwo ma ogromny wpływ na nasze dalsze życie. Ja bardzo, w tą teorie wierzę, więc zdecydowanie jest to książka dla mnie. Czytaj dalej Czy musimy kochać swoich rodziców?

Nigdy nie wiemy, co przyniesie dzień…

Życie jest nieokiełznane, nieprzewidywalne i zaskakujące.

Człowiek spokojnie żyje, rutyna codzienności, przeplatana małymi, drobnymi, czasem większymi odmiennościami. Taki błogi, znany domowy ład.

Jestem na tarasie, piję herbatę, czytam, dzieci się bawią, nic nie zapowiada, że za chwilę ten codzienny spokój zostanie przerwany.

Bez ostrzeżenia, bez możliwości wpływu na sytuację. Bez przygotowania…

Beztroskę kończy przeraźliwy hałas, połączony z krzykiem i płaczem, niemal jednocześnie. Zmysły się wyostrzają, kątem oka widzę co się dzieje, jakby w zwolnionym tempie. Niefortunny upadek, strach, ból… bezradność. Trudne do opanowania emocje. Czytaj dalej Nigdy nie wiemy, co przyniesie dzień…

Na przedszkole nadszedł czas…

Przychodzi taki dzień, kiedy wszystko się zmienia. Człowiek boi się zmian… Nie jakoś panicznie. Ale budzą w nim szereg obaw. Jakie to nowe będzie? Czy damy radę? Co nas czeka?

U nas dzień jutrzejszy będzie kolejnym, przełomowym, życiowym dniem. Kolejnym dniem zmian, które ciągle trwają i nie da się ich zatrzymać. Nieodłączna kolej życiowych losów.

Nasza córeczka pójdzie do przedszkola, po raz pierwszy. Mój mały ukochany, najbliższy i najdroższy człowiek zacznie powoli wychylać się z naszego rodzinnego gniazda. Jej małe skrzydełka rosną już od blisko czterech lat, teraz zacznie je z dnia na dzień coraz bardziej rozkładać. A my w dalszym ciągu będziemy dbać o ich wzrost. Czytaj dalej Na przedszkole nadszedł czas…

Przemoc emocjonalna…

Pięknie powiedziane. Bardzo istotne! Posłuchajcie. Znalezione przypadkiem… Choć powoli zaczynam wierzyć, że nic nie dzieje się przypadkiem. Po pierwszym kontakcie polubiłam Panią Magdalenę Szpilkę, bynajmniej nie z powodu imienia. Zdecydowanie zapoznam się z pozostałymi dostępnymi materiałami.

Więcej od Magdaleny Szpilki znajdziesz na:

Facebook || Stronie internetowej || Kanale na YouTube

Szczęśliwi ludzie, nie krzywdzą…

Kontynuując myśl o rodzicach, dzieciach, przemocy, trudnych sytuacjach…

Większość osób walczących z przemocą wobec dzieci, lub z przemocą w ogóle. Upatruje sukcesu w mówieniu, powtarzaniu z uporem maniaka, NIE BIJ, NIE WOLNO! Ale w moim przekonaniu, nie wiele to da. Puste słowa, rzucane na wiatr.

Wiele osób skłonnych jest myśleć: Skoro ja byłem bity i wyszedłem na ludzi, to co w tym złego. Dzieci trzeba jakoś dyscyplinować. A co jest skuteczniejsze, niż twarda ręka ojca, czy matki?

Może wyszedłeś na ludzi. W sensie masz ładny dom, nieźle zarabiasz, masz fajny samochód. Ale to czy jesteś w stanie odczuwać wewnętrzną radość życia? Czy jesteś w stanie szczerze powiedzieć, że szanujesz i kochasz samego siebie? Czy możesz? To już zupełnie inna sprawa! Czytaj dalej Szczęśliwi ludzie, nie krzywdzą…