Siedzę i myślę, przychodzi do mnie idea wielka i jakże ekscytująca. Mam w sobie ogromną potrzebę przynależności, bycia w jakiejś wspólnocie, tworzenia wspólnej przestrzeni z ludźmi „którzy rozumieją”, którzy szukają, posiadania miejsca i osób, wśród których będę się czuła na miejscu, jak nigdzie indziej, przestrzeni do wymiany, dzielenia doświadczeniami, do wzajemnej inspiracji. Czytaj dalej Potrzeba przynależności. Realna przestrzeń dla emocji i wymiany doświadczeń?
Zachwytu, radości, otwartości uczę się od moich dzieci! Mam w sobie 20% zgody!
Pobudka o 5:55, zaczyna się kolejny dzień… dzisiejszy jest inny od wielu poprzednich. Dziś celebruję RADOŚĆ z faktu, że mam tyle powodów do wdzięczności. Mam tak wiele, takie przeogromne wewnętrzne bogactwo, tak wiele ciepłych i promiennych dusz wokoło, za co chcę DZIĘKOWAĆ po stokroć!
Ostatnie dwa, może nawet trzy tygodnie były dla mnie przeprawą przez kolejne poziomy braku akceptacji samej siebie, braku uznania wobec tego co robię, mierzenie się z poczuciem oddzielenia i myśli „jestem sama” i „nikt mnie nie rozumie”. Zupełnie jakbym zapomniała, że fakt, że JESTEM … sam w sobie jest tak niewyobrażalnie cudowny, że dziś z radości mam łzy w oczach. Amnezja na to co istotne, jak już się „przypomni” pojawia się wdzięczność. Czytaj dalej Zachwytu, radości, otwartości uczę się od moich dzieci! Mam w sobie 20% zgody!
To nie jest „problem” dziecka, również TWÓJ! Przedszkole a lęki
Dziś jest drugi dzień przedszkola, zaprowadziłam tam moją 5-letnią córeczkę. Jestem teraz w domu i uwalniam moje lęki, najczarniejsze scenariusze, które gdzieś głęboko tworzę. Płaczę od kilku godzin, w mojej głowie uruchamiają się różne wspomnienia, migawki, zalewają mnie odczucia.
W miniony weekend rozpoczęłam edukację w Akademii Psychobiologii, była to dla mnie niesamowita porcja wiedzy ale i niezły wstrząs, na wielu poziomach. Ku mojej radości opowiedziano historię. Młoda kobieta dzwoni w ogromnych emocjach do mamy, by usłyszeć radę, dowiedzieć się co ma zrobić i jak naprawić problem. Dzieli się ogromnym stresem, który jest w niej, w związku z wysłaniem dziecka do przedszkola. Czytaj dalej To nie jest „problem” dziecka, również TWÓJ! Przedszkole a lęki
Zmień postrzeganie Siebie! Zmień swoje życie! Błędne przekonania
Postrzeganie siebie… Jaki jestem?
Zatrzymaj się na chwilkę i spontanicznie dokończ zdanie, uzupełniając je w co najmniej pięć określeń. Jaki jestem?
„jestem…., …, …, …, ….,”
Czy określenia jakich użyłeś teraz wobec siebie, są budujące, wspierające, doceniają to jakim wyjątkowym człowiekiem jesteś? Jak określasz siebie na co dzień? Co o sobie myślisz? Czy i jak oceniasz siebie? Krytykujesz? Karcisz?
Czy tych samych określeń użył byś w stosunku do ukochanych, bliskich ci osób? Czytaj dalej Zmień postrzeganie Siebie! Zmień swoje życie! Błędne przekonania
Film #22 Wskazówki dla osób „na początku” podróży do siebie
Zapraszam na film, który miał być odpowiedzią na pytanie: Jakie masz rady dla osób będących na początku? Jak było na początku, co warto wiedzieć?
Dzięki nadesłanemu pytaniu, odbyłam podróż w czasie, z czułością i sentymentem myślę o sobie sprzed około dwóch lat. Obudziło się we mnie pytanie – gdzie ja teraz jestem?
Przesłuchując film i składając go, uśmiechałam się i towarzyszyła mi myśl – ‚Ale popłynęłam!’. Kiedy zacznę mówić trudno mi trzymać się jednego tematu, odpuszczam sobie i pozwalam sobie publikować to co mam do przekazania. Wierzę, że słowa, które do ciebie kieruję mają w sobie coś, co jest warte usłyszenia. Zapraszam!
Co usłyszysz w filmie?
Przeczytaj pod oknem YouTube lub po prostu zacznij oglądać! Czytaj dalej Film #22 Wskazówki dla osób „na początku” podróży do siebie
„Rozmowa z miłością” opowiadanie. Miłość, jest jak motyl – potrzebuje wolności by być!
Zapraszam na opowiadanie Irine Sieminoj „Rozmowa z miłością”. Miłość jest obiektem westchnień wielu z nas. Każdy ma własną definicję tego słowa czy uczucia i jest ono określone przez to czego doświadczaliśmy, tego czy i jak nam pokazano czym jest miłość. Przeczytaj i przyjrzyj się relacjom, które budujesz. Czy nie ma tam lęku przed stratą, który powoduje, że nieświadomie zabijasz miłość, której tak pragniesz?
Czytaj dalej „Rozmowa z miłością” opowiadanie. Miłość, jest jak motyl – potrzebuje wolności by być!
Uczyć się wybaczać, to zmuszać się do darowania krzywd, które nie zostały uznane! WYBACZE’NIE!
Często dostaję pytania dotyczące wybaczenia. Jak się go nauczyć? Czy warto iść na kurs radykalnego wybaczenia? Jak wybaczać? Czy wybaczać? Co można a co nie? Czy wybaczenie jest konieczne?
Jest mi przykro kiedy patrzę na ofertę kursu czy warsztatu wybaczania. Jeśli jest to wybaczanie w definicji Tippinga, tak zwane radykalne wybaczenie, to każdy kto wgłębił się w znaczenie owego „radykalnego wybaczenia” wie, że nie można się tego nauczyć! że nie jest to coś co można zdobyć jako kolejny cel! nie jest to coś co można osiągnąć, nie jest to też coś co można traktować jako środek do osiągnięcia ukojenia wewnętrznego! Czytaj dalej Uczyć się wybaczać, to zmuszać się do darowania krzywd, które nie zostały uznane! WYBACZE’NIE!
Film #21 Pieniądze to czas, a czas to twoje życie!
Co usłyszysz w poniższym filmie?
– że twój czas, twoje życie jest najważniejszą wartością jaką posiadasz,
– że kupując rzeczy płacisz za nie swoim życiem,
– że czas to pieniądze, co za tym idzie pieniądze to twój czas
– że dobrze jest chcieć mniej,
– że na metkach z cenami powinno być napisane ile twojego bezcennego życia kosztuje ta rzecz Czytaj dalej Film #21 Pieniądze to czas, a czas to twoje życie!
Dla Was! Spis wszystkich postów na blogu!
Na blogu wpisów przybywa z każdym dniem. Zapraszam Was serdecznie do przeglądania, czytania archiwalnych postów.
Być może wśród tych minionych znajdziecie takie, które Wam posłużą. Moim celem jest, by ten blog był dla Was wsparciem!
Aby ułatwić poruszanie się po całym zbiorze wpisów, stworzyłam dla Was dwa spisy zawartości bloga. Czytaj dalej Dla Was! Spis wszystkich postów na blogu!
Zignorowana potrzeba, złość, projekcja, dopełnianie schematu. Film #20
Zapraszam na film #20, przedstawiający sytuację z życia.
W filmie opowiadam, jak w codziennym życiu powielam schematy, znane i tak mi bliskie, mimo, że krzywdzące. W jaki sposób one się budzą, co jest ich przyczyną, jaka jest ich moc, z jaką łatwością odsuwam się od nich, przerzucam winę na męża i realizuję plan. A planem jest dopełnić schemat, po raz kolejny udowodnić swojej poturbowanej istocie to, że jest słuszny i tak nieodzowny. Czytaj dalej Zignorowana potrzeba, złość, projekcja, dopełnianie schematu. Film #20